A. Od tej międzyludzkiej mechaniki nie ma jakby ucieczki: &lt;q&gt;"nie ma ucieczki przed gębą, jak tylko w inną gębę, a przed człowiekiem schronić się można jedynie w objęcia innego człowieka"&lt;/&gt; (F 255). Czy zatem życie modo Gombrowicz będzie się zawsze składać z fascynacji (uwięzień) i zdrad (ucieczek) - ad infinitum? Tak by się mogło zdawać: powtórzył się tu przecież - w paru godzinach - ten sam proces, który zajmował uprzednio miesiące czy tygodnie.<br>Jakież to jednak wszystko niejasne, osobliwe... Zburzenie formy przywołało "zobojętnienie błogie". Ale także - "śmiertelną rozpacz", która ogarnęła bohatera, kiedy umknął z dworu, gdzie chłopi miętosili dziedziców. To miętoszenie zaś, do którego się