się z tobą, odprowadzę kawałek. Nie wiem, kiedy się znowu zobaczymy, ale nie zapominaj o mnie w tej Anglii, napisz czasem i ja też będę pisał, bo - nie za wszystko, lecz mimo wszystko - kocham cię, stary, poczciwy O'Brienie.<br><br> Oprzytomniała w południe.<br>- Wyszedł już?<br>- Już dawno. Nie wiedziałem, że między wami... - była? był? było? - szukałem słowa.<br>- Och, sensacja-rewelacja! - mruknęła i poszła do łazienki.<br><br> Ciemny monolit - w nim tunel z moich świateł i mojej prędkości - noc i ja - samochód. Umarłam po tygodniu chlania i moja dusza najfantastyczniej się wcieliła. W życiu tylko samochody naprawdę kochałam, więc podziękuj, księże Olgierdzie, komu trzeba. Jasne, wolałabym