mu już o opis egzystencjalnych doświadczeń w ich przebiegu i w ich wewnętrznej "jakościowej" treści. Przyjmuje, że wszelkie przeżycie jest przede wszystkim sposobem istnienia człowieka. Ono żyje w człowieku, a człowiek żyje w nim. Człowiek nie kieruje się do świata poprzez akty, lecz przede wszystkim i najpierw poprzez sposoby własnego bytowania. Należy uchwycić człowieka od strony właśnie "sposobów istnienia", zwłaszcza tych, które są dla niego konieczne. Heidegger rozróżnia między analizą typu <foreign>existenziell i existenzial</>: między analizą egzystencyjną i egzystencjalną. Przykładem pierwszej jest Jaspers, przykładu dla drugiej ma dostarczyć on sam. Bo "natura" człowieka to Logos sposobów istnienia, a nie Logos działania