swojego kubła za załomem bramy, wściekle wygwizdując OD-mana, który sennie czuwał na placyku.<br>Pierwszy kapłan ciągnął:<br>- My, twój naród cały teraz oto w prochu i w pyle. Rażony głodem, tyfusem dotknięty i przekleństwem. Nad otwartym dołem postawiony. My, twój naród, jako jeden krzak gorejący. My, twój naród wydany na całopalenie.<br>Kupiec Mordarski zatrzymał się godnie, wetknął dwa palce do kieszonki kamizelki i upuścił znalezione tam drobne prosto do jarmułki kapłana; za nim Kalman Drabik uczynił to samo.<br>- Będzie policzone! Będzie policzone! My, twój naród... Tragarz biegł za kupcami podciągając spodnie. Wołając: - Mordarski!<br>- Nie ze mną.<br>- Żeby on tak zdrów był