Również Krenz w <name type="tit">Messa breve</> (1982) integrując Credo i dążąc do struktury zamkniętej tej części posługuje się kanonem. Fotek w <name type="tit">Mszy o Najśw. M. P. Matce Kościoła</> (1974) w podobnym celu stosuje formę rondową (Pieśń I). Świder w <name type="tit">Missa brevis</> (lata 80-te) wprowadza w dwu częściach (<name type="tit">Kyrie</> i <name type="tit">Sanctus</>) canto ostinato (wg określenia kompozytora) z różnym materiałem, integrujące te części wewnętrznie i równocześnie zamykające je. Poszczególne części w <name type="tit">Missa brevis</> (1982/83) Kurylewicza są silnie, konsekwentnie i precyzyjnie integrowane wewnętrznie dzięki wykorzystaniu przez kompozytora kategorii modyfikacji <gap>, niekiedy zaś także dodawania <gap>, czyli powtórzenia prostego, np. odcinek Grandioso (s. 4) z trzykrotnie