jednak ludzkiej mocy, a nie samej Prawdy i jej głosu. Cóż to bowiem za sceptyk, dla którego ze wszystkich faktów najoczywistszym było istnienie Boga. Od tego doświadczenia zaczęło się, można powiedzieć, życie duchowe przyszłego kardynała. Opisuje to w swej autobiografii "Apologia pro vita sua", gdzie stwierdza, że od samego początku cechowała go "nieufność do wszystkich zjawisk materialnych", a "spoczynek odnajdował w myśli o dwóch i tylko dwóch absolutnych i świetliście oczywistych bytach - o sobie i swoim Stwórcy". Ta myśl towarzyszy wszystkim rozważaniom autora Apologii. Istnienie Boga jest oczywistością równie wyraźną jak samo istnienie Newmana. Jedno jest niemożliwe bez drugiego, choć w