A sierpień pióra roni.<br><br>Noc wciąż w górę wyrasta -<br>srebrnookienna wieża.<br>Sierpień na wieży stanął,<br>takt skrzydłami odmierza.<br><br>Między sosnami cienie<br>to się zjawią, to znikną.<br>Ścieżką dumny młodzieniec<br>jedzie na motocyklu.<br><br>Księżyc jak marionetka<br>wyszedł zza chmur kurtyny.<br>Śpią dziewczyny w hamakach.<br>Bardzo ładne dziewczyny.<br><br>Nagle świerszcz w szparze cegły<br>walca zagrał. I zamilkł.<br>Dziewczyny w hamakach drgnęły.<br>Mówią przez sen wierszami.<br><br>W chatce zarosłej zielskiem,<br>nad którą świetlik lata,<br>akordeon podmiejski<br>opłakuje śmierć lata.<br><br>Muzyka pełna treści<br>na bolesnym półtonie.<br>Cały Świder się mieści<br>w tej grze na akordeonie:<br><br>wózki z dziećmi, dzięcioły,<br>brzoza rosnąca krzywo,<br>rzeczka i niewidomy