Lubeckiego. Sukno to miało odtąd płacić 40 kop. cła od funta wagi, co dla grubszych i tańszych gatunków miało charakter wręcz prohibicyjny. Z dnia na dzień stanęło dwie trzecie warsztatów tkackich przerabiających wełnę. Około tysiąca tkaczy-sukienników, głównie ze Zgierza i Aleksandrowa, przeniosło się do okręgu białostockiego, by ominąć barierę celną i utrzymać dostęp do rynków Cesarstwa. Przenosili się nie tylko właściciele pojedynczych warsztatów, ale i całych manufaktur: Zachert zainstalował się w Supraślu, Moes w Choroszczy. W ten sposób powstał nowy okręg włókienniczy w Białostockiem. Tymczasem wielu tkaczy pozostałych w okręgu łódzkim przestawiało się z przeróbki wełny na surowiec bawełniany. Inni podjęli