w Szczakowej, potem był Kraków. Dzięki tej deportacji - uśmiechnął się - mogłem w Krakowie poznać Jadwinię, stać się asystentem profesora Napoleona Cybulskiego, praktykować w szpitalu Świętego Łazarza i równocześnie mieć satysfakcję z pracy w zespole pod przewodnictwem tegoż profesora. Uczestniczyłem też w pracach nad odkryciem adrenaliny.<br>- Jadzia mówiła mi o samych celujących notach na pańskim dyplomie i o tym, że obecnie pracuje pan jako lekarz na Śląsku Cieszyńskim. Słysząc tyle dobrego o panu, jestem pewna, że służy pan chorym, a będąc przy tym społecznikiem, stara się poznać warunki ciężkiego bytowania ludzi pracy, szczególnie w Zagłębiu Ostrowsko-Karwińskim, pomagać im.<br>- Mieszkam w Łazach