siebie. Nie zdarzyło mi się jeszcze, abym zastał zamknięte wejście do tego kiosku, a zjawiam się tu w dziwnych porach. Kiosk leży w połowie drogi między przystanią promów a moją kwaterą. Już po drugiej wizycie uważany jestem za stałego klienta, witany uśmiechem i po łyknięciu flaszeczki pepsi-coli za kilka centów - odprowadzany do drzwi. Cała załoga kiosku - od łysiejącego patriarchy, poprzez kociaczka w obcisłych porteczkach, aż po zabawnego brzdąca-juniora rodu - musiała mieć jakiś okólnik w mej sprawie, gdyż na mój widok błyskawicznie zostaje odbity kapsel z pepsi-coli, do środka buteleczki wędruje słomka i napój jest mi wręczany z czarującym