znane, po prostu ciało drugiego człowieka, przynoszące dotykowi znany odzew, bez tej jakiejś szczególnej sensacji, która czasem w takich sytuacjach tryska, wynurza się, wyskakuje - nie wiadomo właściwie z czego. "Co ty robisz?" Rozbieram cię... - powiedziałby pewnie niejeden, ja jednak powiedziałem chyba coś trochę innego, coś, co miałoby nawiązywać do tego ceremoniału dotyku i wzroku i do bezkształtnego płciowego stawania się... Może nawet to mu się jakoś spodobało, bo powoli rozprężał się, stawał się gadatliwy i miły... chyba mówił coś znowu o swoim jedynym przyjacielu i o wypadach do Poznania... Aha, przecież! Spytałem, czy jest z Warszawy. "Z Warszawy, a ty?..." "Z