sprawy Lutosławskiego. Mamy tu typowy przykład dylematu, w jakim się znajdujemy nie od dziś, i może nie powinniśmy narzekać, że Partia nie wystosowała żadnych dyrektyw, które zapewne byłoby nam trudno wykonać.<br>- Może jednak towarzysze zbyt demonizują tego muzykanta - podchwycił z uśmiechem profesor Prącz. - Pamiętacie chyba, jak trapiły niegdyś niektórych towarzyszy cerkwie i płaskie kobiety Nowosielskiego. Zdumiewająco prowokacyjna mieszanka religiancko-dekadencka. Proponowano jego płótna spalić, a przynajmniej skonfiskować i zamknąć w jakichś lochach na Śląsku. Zaniechano jednak wszelkiej akcji, gdyśmy się zorientowali, że Nowosielski jest malarzem prawie zupełnie nieznanym, cieszącym się tylko ograniczonym wzięciem wśród pewnych kół prowincjonalnej elity kontrrewolucyjnej. Ale tego