że wydawała się cała nimi opleciona, aż za plecy. Jej<br>głowa, złożona niczym w koszyku w tym opleceniu, zasypana była rudymi<br>włosami, zasłaniającymi jej twarz i spadającymi prawie do końca<br>schodów. Wyglądało, że się tak przed słońcem tymi włosami zasłoniła, bo<br>słońce ją całą zalewało, razem z tymi schodami, z chałupą, a w tych<br>rudych jej włosach niemal się pławiło. Byłem przekonany, że mnie nie<br>widzi, chociaż droga, która nas dzieliła, była nieszeroka, aby na dwa<br>wozy, żeby mogły się minąć, jak to na wsi, i chałupa dziadków, przed<br>którą stałem, z tą naprzeciw, przed którą na schodach siedziała ona,<br>przeglądały