naszych małych rozumków". My zaś jesteśmy na tyle mało ważni w globalnym i kosmicznym rachunku, że jakoś przetrwamy. Jak mawiają Rosjanie: tisze jediesz, dalsze budiesz.<br>Odrzucam też aktywny optymizm rozmaitych uczniów Hegla, którzy twierdzą, że świat można wyjaśnić kilkoma regułami gry, że istnieją obiektywne prawa historii i rozwoju, a obserwowany chaos to tylko wynik tymczasowej niedoskonałości naszego rozumu. Prędzej czy później odkryjemy jednak te prawa, połączymy wszystkie zjawiska nićmi jednoznacznych powiązań. To myślenie jest wyrazem "mocnej" wersji filozofii oświeceniowej, w której miejsce religii wyeksmitowanej z życia publicznego zastąpił kult rozumu. W istocie religia jako system wiary w Boga ustąpiła innej religii