i z dala zamkniętych powłok. Jądra z liczbami nukleonów bliskimi liczbom magicznym mają gęstość o rząd 3 rzędów wielkości mniejszą od jąder, których liczby nukleonów różnią się znacznie od liczb magicznych. Podobne różnice gęstości występują między sąsiednimi jądrami z parzystą lub nieparzystą liczbą nukleonów. Jądra o parzystej liczbie nukleonów wykazują charakterystyczną przerwę ponad stanem podstawowym, w której brak jest poziomów odpowiadających wzbudzeniom jednocząstkowym oraz mniejszą gęstość poziomów w stosunku do jąder z nieparzystą liczbą nukleonów. Analiza tych zjawisk pozwoliła powiązać efekty powłokowe z różnicami w gęstości stanów jednocząstkowych g w pobliżu poziomu Fermiego, zaś zależność gęstości od parzystości czy nieparzystości liczby