mówić o przeroście przemysłu w gospodarkach reprezentujących umiarkowany jedynie poziom rozwoju, nie wspominając o tym, że doskonałym środkiem zaradczym na tego rodzaju dysproporcję byłoby zachowanie istniejącej infrastruktury przemysłowej przy ukierunkowaniu inwestycji na usługi, wymagające zresztą relatywnie niższych nakładów kapitałowych niż przemysł.<br>Inny powszechnie wysuwany argument, oparty na podobnym rozumowaniu, dotyczy charakterystycznych dla gospodarki komunistycznej nadmiernych zapasów, będących łącznym skutkiem troski o wykonanie planu i dostępności darmowych kredytów finansujących kapitał obrotowy (por. Berg i Sachs 1991). Związane z transformacją rynkową przejście na realne stopy odsetek od kredytów bankowych zmusiło przedsiębiorstwa do likwidacji nadmiaru zapasów. Zmniejszenie się ich stanu - istotnie szeroko obserwowane - musiało