miskę do ust i opróżnia ją jednym haustem. Nagle zastyga. Zaczyna się krztusić, potem dławić. Czerwony jak burak, nie mogąc złapać tchu, Uszat chodzi od stolika do stolika, domagając się uderzenia w plecy. Wszyscy są przerażeni. Nikt nie ma śmiałości uderzyć Uszata. Po chwili Uszat pada na ziemię i głośno charcząc, oddaje ducha. Wszyscy więźniowie spoglądają na Kilera z nie ukrywanym uznaniem. Wstają ze swoich miejsc i zaczynają bić brawo. Iks z pogardą patrzy na trupa Uszata.<br><br>IKS<br>Popierdółka... Sam byłeś popierdółka!<br><br>Scena 21.<br><br>GABINET DYREKTORA WIĘZIENIA<br><br>Wnętrze. Dzień<br><br>Dyrektor więzienia siedzi przed zaimprowizowaną charakteryzatorską toaletką. Asystent Stanisław jest w trakcie