Dużo rozmawialiśmy na ten temat... Tak, to dzięki Tomkowi się trzymam. Zawsze jest przy mnie, kiedy tylko tego potrzebuję. Jeździ ze mną do szpitala nawet wtedy, gdy nie ma czasu. Myślę o rekonstrukcji piersi. Byłam już nawet na konsultacji u chirurga plastyka, ale poważniej się nad tym zastanowię, kiedy skończę chemioterapię. To na razie odległy temat. W czasie choroby żyje się od chemii do chemii - to ona wyznacza rytm życia. Po otrzymaniu pierwszej czułam się bardzo źle, wymiotowałam. Nie wiedziałam, ile to będzie trwało. Dzień? Dwa? Może tydzień? I znów ten strach przed nieznanym. Potem było lepiej. Świadomość, jak będzie reagował