wygrzebał z brzucha garść krwawych strzępów. Cisnął je na podłogę.<br>- Doskonale... - rzekł docent chłodno, a chirurg wrzasnął:<br>- Ile minut?! - głos miał zachrypnięty. - Pięćdziesiąt jedna, panie dyrektorze. - Szew do otrzewnej.<br>Brzęczały instrumenty, Rubiński przewlókł nitkę przez półokrągłą igłę, docent chwycił igłę pensem. Imadło zamknęło się z metalowym trzaskiem.<br>- Zaprzestać narkozy!... - wykrzyknął chirurg i nałożył pierwszy szew.<br>Była godzina trzecia minut siedem w nocy. Trudno mi osądzić, czy to w istocie była tylko krwawa cysta, czyli torbiel, jak później wytłumaczył mi dyrektor - opowiadał Rubiński. - Przez cały czas operacji, począwszy od tej ósmej minuty nie widziałem pola operacyjnego. Chciałem tam zajrzeć parę razy, ale