trudno widzieć w nich bezpośredni skutek gorliwej lektury sarmackich pamiętników czy takichże diariuszy sejmowych. Jeszcze trudniej bez obawy narażenia się na śmieszność rozprawiać o zakorzenionych jakoby w polskim charakterze narodowym skłonnościach do korupcji, pijaństwa czy anarchicznego sposobu obradowania.<br>Wokół tego właśnie charakteru nagromadziła się taka masa nieporozumień, iż koniecznych jest choć parę słów komentarza.<br>&lt;page nr=336&gt; Nie wierzę więc w ów charakter jako sposób reakcji przeciętnego Polaka w sprawach codziennych, boć nie różni się on zbytnio od postawy Smitha, Duponta czy Kuzniecowa.<br>Charakter wyraża się głównie w sposobie reakcji wspólnoty etnicznej na zagrożenie ze strony agresora, okupanta czy narzuconej przemocą władzy. Stąd wynikały