Tuż obok tego pomarańczowego kamienia.<br>- To idziemy.<br>Wyobrażałam sobie most jako solidną konstrukcję z drewna i kamieni, a ujrzałam powiewającą na wietrze plątaninę sznurków i zbutwiałych kawałków drewna.<br>- Nie idę! W żadnym wypadku! Przecież on się rozwali od samego patrzenia - wyjąkałam z trudem.<br>- Jest solidny - odparł stanowczo smok. - Jest solidny, choć może tego po nim nie widać, i, co najważniejsze, nie mamy wyboru.<br>Miałam niejasne wrażenie, że Smocurek jest czymś podenerwowany. Kilkakrotnie oglądał się za siebie. Przymknęłam oczy, starając się skupić. Nie wyczuwałam w sobie żadnego niepokoju, a wętowska bransoletka wyglądała normalnie. Przypominała kamienną, lśniącą obręcz, w której odbijają się promienie