miała przed nimi tajemnic, przynajmniej przed ojcem. Jak mogła ukryć rzecz tak ważną? Przecież musiała zadać ojcu to najważniejsze pytanie: czy jest, czy nie jest jej ojcem? Do tej pory nigdy jej nie okłamał. Była pewna, że i tym razem powie jej prawdę. A właściwie to nawet nie o to chodziło. Czuła, że prawdę już zna. Oczekiwała teraz od ojca, że pomoże jej się z nią uporać. Żeby tylko był z domu, żeby tylko nie musiała spotkać się z matką. I wysłuchać wymówek w tym znienawidzonym przez Zuzannę płaczliwym tonie. Nie teraz, nie dzisiaj. Chyba by tego nie zniosła... Na szczęście