tyfus i potrzebowali pielęgniarzy, takich, co po tyfusie. Wielu się zgłaszało, bo chorzy nie zjadali zupy i chleba. Zgłosiłem się. Pomyślałem sobie, i tak zdechnę, i tak, to przynajmniej się najem. Chorzy umierali, a ja wzmacniałem się ich porcjami, i jeszcze Aronowiczów podkarmiałem. Kiedy zachorowałem, oni przynosili mi wodę i chowali dla mnie chleb.<br><br>Nie umarłem, to posłali mnie do Scheisskommando, gównem z latryn polewać pola. Na polach leżały już amerykańskie ulotki, po niemiecku, po polsku, po rosyjsku, po węgiersku. Oni wiedzieli, kto gdzie, wszystko wiedzieli. Mijaliśmy baraki SS i budy z wilczurami, przed którymi stały miski z żarciem. Ja waliłem