licznych modułów o podobnej wysokości, wyrastających z szyi korzeniowej, i osobnik ma wówczas kształt zwartej półkuli. Takimi cechami wyróżniają się skalnice Saxifraga oppositifolia i S.cespitosa, gatunki o arktyczno-alpejskim zasięgu. W strefie pustyń polarnych maksymalne zagęszczenie modułów w genetach tych gatunków zapobiega ich mechanicznemu zniszczeniu przez wiatr, a także chroni przed nadmiernym wychłodzeniem. Trwałość form poduchowych wzrasta wraz z powiększeniem rozmiarów osobników (genetów) wskutek wzrostu liczby modułów i stopnia ich zwarcia, co następuje z wiekiem genetu (PIROŻNIKOW 1995).<br>CALLAGHAN i EMANUELSSON (1985) zwracają uwagę, że niektóre gatunki mają nieokreśloną, tj. niezdeterminowaną genetycznie formę wzrostu - w jednych warunkach osobniki odznaczają się