granatową pelerynką, poszła w kierunku domu. Gdy mijała Jerzego, ukrytego za krzakami porzeczek, chłopiec posłyszał wyraźnie lekki podźwięk monet pod granatową pelerynką. <br>- Naturalnie, wiedziałem! - westchnął z triumfem i żalem i powlókł się w głąb ogrodu do ojca, który mimo zmroku wycinał jeszcze kapustę. Wespół z ojcem znieśli mokre, ciężkie głowy, chrupiące w rękach, na wóz w podwórzu i po ciemku już prawie wrócili do domu. <br>Rosa wszędzie błyszczała ostro w promieniach porannego słońca. Matka wyprawiła już na targ ojca i ciotkę Wikcię, a Jerzego do szkoły i stała teraz przed domem, chowając ręce pod fartuch, bo ranek był bardzo chłodny. <br>Matce