widziała, bo może się spłoszyć! I zbytnio się nie ruszaj!<br> Kapelan posłusznie wyciągnął małe kropidełko i chowając je za matką chrzestną pokropił przez jej ramię widniejącą w cieniu klatki olbrzymią futrzaną masę, stojącą nieruchomo, oślepioną słońcem. W tym momencie oboje rodzice chrzestni zaczęli wypowiadać jednocześnie formułę chrztu:<br> - Manitobo... ja cię chrzczę...<br> Byli tak przejęci swą rolą, że - początkowo roześmiani i weseli naraz stali się oboje bardzo poważni. Pierwszy oficer do tego momentu traktował całą sprawę jak pantomimę, zrodzoną z niewyczerpanej wyobraźni kapitana. Teraz, wymawiając imię MANITOBA, mające swe źródło w indiańskiej nazwie Manitu, co w języku plemienia Algonkinów znaczy Wielki Duch