gospodarki, jak z polityki i<br>kultury, okazał się pękiem różnorodnych liberalizmów. Niektóre z nich<br>są sobie wręcz przeciwstawne, nawet wrogie. Przykładowo, tyczy to<br>XVIII-wiecznego liberalizmu francuskiego i amerykańskiego. Pierwszy z<br>nich, racjonalistyczny i mający ogromne aspiracje do skonstruowania<br>idealnego ustroju, sięga swymi filozoficznymi korzeniami Kartezjusza, a<br>za jego "ojców chrzestnych" uznać można Rousseau i Woltera. Miał on bez<br>wątpienia charakter indywidualistyczny i wolnomyślicielski. Drugi<br>liberalizm, osadzony mocno w ewolucyjnej tradycji angielskiej, która z<br>kolei wiele czerpała z antyku (a takoż z Tomasza z Akwinu), wnosi do<br>liberalnej tradycji amerykański pragmatyzm i empiryzm oraz religijność<br>i znacznie mocniej podkreśla wymiar wspólnotowy