narzygali i do wanny.<br>Wściekłości go ogarnia chmura -<br>to znów ta Stefka, wredna rura!<br>Już on ją... Wtem go smaga biczem<br>ohydna myśl, że jest już niczym.<br><br>Niczym! A przecież nie tak dawno<br>w powiecie był postacią sławną,<br>ba, był tu panem gębą całą,<br>gdy nagle chamstwo się dorwało!<br>Na chuj z głupimi tymi snami -<br>wyszeptał i się zalał łzami.<br>Strasznie nad sobą się rozżalił.<br>Że kac mu jednak wątpia palił,<br>jął szukać klina. Nędzne zlewki<br>tylko w kieliszkach pozostały.<br>Podzwonić może by do Stefki,<br>żeby dowiozła mu gorzały?<br><br>Niemrawo po słuchawkę sięga,<br>lecz w odpowiedzi cisza głucha...<br>Czyżby telefon wyłączyli