na Szwedzkiej ulicy! - ozwał się pan Miranowski.<br>- Niechże będzie na Szwedzkiej... Wkrótce stanęli przed ciemną, sklepioną bramą.<br>- To tutaj! - żandarm ruszył przodem w czarną czeluść sieni. Pchnął jakieś drzwi, z których buchnęło ciepłem oraz tłustymi zapachami. Weszli do izby obszernej, słabo oświetlonej lampami olejnymi, które w ilości dwojga blaskodajnych knotów chwiały się nad stołami. Kilku mieszczan w bekieszach siedziało przy piecu; pili grzany miód z małych szklaneczek i śmiali się hałaśliwie.<br>W głębi, za drewnianą kratą, siedział gruby gospodarz o krwistej, nabrzmiałej twarzy i kreślił coś kredą na czarnej, łupkowej tabliczce. Na widok żandarma zerwał się i sapiąc z uszanowaniem pospieszył na