leniuchów czyni z niej efemerydę? Tak. Snuły mi się wtedy po głowie takie i inne myśli, mętne, owoc bezczynnych godzin spędzonych na tapczanie. Pewnego dnia odmieniło się. Zerwałem się z tapczana z oszałamiającą myślą, że przecież jestem. Że jestem i muszę się śpieszyć, żeby jak najprędzej być, bo przecież przyjdzie chwila, że mogę przestać być. Pobiegłem między ludzi, zacząłem się równać &lt;page nr=129&gt; z nimi, zacząłem odnajdywać wiele, wiele rzeczy. Co, już nie pamiętam; zacząłem pracować i zdumiewać się każdą odkrytą w sobie i w świecie rzeczą. Wszyscy mówili: on się zmienił. Ale tymczasem wybuchła wojna i dostałem się do niewoli.<br>Pamiętnik leży