tym bardziej bankructwo przemysłu jest prawdopodobnie nie do przyjęcia w obecnej fazie transformacji. Meta-ekonomiczne podstawy są ciągle jeszcze zbyt chwiejne. Rząd kanclerza Kohla (i niemiecki system gospodarczy) przeżyją protesty i strajki. Rząd premiera Widenowa (i bułgarskie reformy) muszą ich unikać. Pożyczki z Międzynarodowego Funduszu Monetarnego i Banku Światowego mogą chwilowo dopomóc, ale problemu stabilizacji nie rozwiążą. Kraje postkomunizmu skazane są na "długi marsz", w którym liczyć mogą tylko na własne siły. <br>Istotna pomoc może przyjść, od... koniunktury. Wcześniej czy później i zachodnioeuropejski boom udostępni krajom postkomunizmu nowe możliwości w zakresie eksportu i inwestycji zagranicznych; właściwe wykorzystanie tych możliwości zależeć będzie