Silnie &lt;orig&gt;rozbielone&lt;/&gt; zdjęcie ukazuje Witkiewicza jako demonicznego spadkobiercę Przybyszewskiego, z szaleństwem w oczach, z papierosem zwisającym z kącika ust"&lt;/&gt;. Straszne, prawda? Tylko nie wiadomo co, plakat, czy też raczej ten jakże logiczny wniosek ukazujący Witkiewicza jako demonicznego spadkobiercę akurat Przybyszewskiego (także plastyka?).<br><br> Tu nie ma żartów! Oto bowiem wywodów autorki ciąg dalszy: wizerunek na plakacie &lt;q&gt;"utwierdza legendę Witkacego ťna nieŤ, legendę ťwariata z KrupówekŤ, dadaistycznego błazna wkładającego w restauracji kotlet do portfela"&lt;/&gt;. Z powyższych "bezsprzecznych" stwierdzeń "logika" autorki prowadzi ją konsekwentnie do wniosku sformułowanego w takim oto pytaniu retorycznym: &lt;hi&gt;"Czy taka wystawa nie powinna znajdować się raczej w teatralnym foyer, oglądana w