wędrówkach zapuszczali się bardzo daleko. Zrazu wymieniali swoje wytwory - skóry, tkaniny z koźlej sierści, tłuszcze, masło, mleko i mięsiwo - na towary, których sami nie wytwarzali. Z czasem wykryli, że mogą pomnożyć zarobki, kupując towary w jednym mieście i sprzedając je popłatnie w innym. Sprzyjał im w tym handlu fakt, że ciągle byli w podróży, a ludzie, zasiedziali po wsiach i miastach, chętnie z ich pośrednictwa korzystali.<br>Terach w ten właśnie sposób dorobił się majątku. Później doszedł do przekonania, iż lepiej zaniechać koczowniczego trybu życia, osiedlić się na stałe w Ur i trudnić się pośrednictwem między zaprzyjaźnionymi, często nawet spokrewnionymi plemionami nomadów