palce lizać. Nie marudźcie więc i nie każcie na siebie zbyt długo czekać"&lt;/&gt;.<br>To była dla nich doprawdy trudna decyzja. Wychodzić z domu nie mieli ochoty. Przerażała ich już podróż przez całe miasto, bo przecież w obydwie strony, ze względu na koszty, taksówki wziąć nie bardzo chcieli. Trzeba więc było ciągnąć się komunikacją miejską, a na to - biorąc poprawkę na piątkowe godziny szczytu - należało liczyć co najmniej godzinę. Z kolei odmówić nie bardzo wypadało, bo poza kiepską formą obydwojga, państwo S. nie mieli praktycznie żadnych innych przekonujących argumentów, aby zaproszenie odrzucić. Samo zmęczenie zaś, to nie był żaden powód dla brata