stronie szczęk. Ta oczywista konstrukcyjna ułomność została wkrótce przełamana w zaskakujący sposób, całkiem odmienny od właściwego nowoczesnym rekinom.<br>Pierwszymi ogromnymi morskimi drapieżnikami zdolnymi do obcięcia nogi były rekiny wywodzące się z wczesnokarbońskiego Orodus. Te największe zwierzęta paleozoiku (długość ciała dochodziła do 4 m) mało przypominały swoich dzisiejszych krewniaków. Pokrój ich ciała znany jest tylko u permskiej Fadenia i jej późnokarbońskiego &lt;page nr=242&gt; przodka. W obydwóch przypadkach skamieniałości ukazują wydłużone, stożkowato zwężające się ku tyłowi ciało (ryc. 9.17), daleko w przodzie umieszczoną płetwę grzbietową, pysk z ostrym dziobem i półksiężycowato wciętą płetwę ogonową. To typ przystosowawczy włócznika (Xiphias; ryc. 10.5C-D), najszybciej