Rzeką Życia, i dalej, przez sypki piasek, osuwający się nam pod sandałami, do Dżonbane, starej świątyni o dwóch wieżach na przedmieściu, wzniesionej nad grobem Abu Abdallaha,<br>i gdy stanęliśmy przed nią, wskazał mi ręką jeden z minaretów, i wspiąłem się po krętych schodach na jego szczyt, i wiedziałem, że w ciasnym pomieszczeniu na górze powinienem ująć w dłonie drewniane uchwyty i poruszając się wraz z nimi, wprawić je w ruch,<br>i wieża rozkołysała się, a gdy spojrzałem na bliźniaczy minaret, i on - oddalony o wiele metrów - kołysał się, i wiedziałem, że jest tam Książę, tak jak ja jestem tutaj, że jesteśmy