nieomylną pewnością, ostrożnie rozgarniając ciężkie od świeżego listowia gałęzie. Niebawem zatrzymał się.<br>- Już!<br>Felek przysunął się do niego.<br>- Fajnie! Rzeczywiście tędy bliżej. - A widzisz!<br>Przed nimi, o krok zaledwie, zarośnięta gęstą trawą i niskimi krzakami, widniała niska jama. Powiało od niej piwnicznym chłodem. Zgięci wpół, poczęli się posuwać w głąb ciasnym korytarzem.<br>&lt;page nr=72&gt; Dno jego było nierówne i kamieniste. Wtem rozległ się przed nimi w ciemnościach ściszony głos:<br>- Kto idzie?<br>- Wolność - oznajmił lojalnie Alek. Felek potknął się akurat o jakiś kamień.<br>- Cholera! Zaświeć, Marcin, nie wygłupiaj się.<br>Błysk kieszonkowej latarki oświetlił korytarz. Nieco w dole i pod bardzo niskim sklepieniem stał mały