dziecka, bo nie chcemy, by nas oglądało chorymi. Jeśli dochodzi do tego na przykład irracjonalna obawa przed zarażeniem, zaszkodzeniem mu samym widokiem chorej matki lub ojca, powstaje dla dziecka sytuacja wyjątkowo niedobra. Tajemnicza aura wokół choroby, brak dostępu do mamy lub taty, ciągle zamknięte drzwi, za którymi toczą się niejasne, ciche rozmowy, wszystko to jest dla dziecka bardzo trudnym i niepotrzebnym przeżyciem. Może się czuć ono wtedy złe, wściekłe, odrzucone, pokrzywdzone, a nawet winne. Nie odmawiajmy dziecku kontaktu z chorym, często najbliższym mu człowiekiem, nie izolujmy go od trudnej sytuacji w domu. Choroba może przecież wnieść wiele nowego do naszej relacji