jedziemy.<br> Potem przychodzi wątpliwość. Zegarek wciąż staje. Ostatnio kontrolowałem go nocą, słuchając zanikającej (odległość? baterie? wilgoć? czy coś zupełnie innego?) stacji chińskiej. Jeśli w tym czasie znów się zbiesił, pomiar długości jest błędny. Mogę go jednak sprawdzić. W następną noc będę ponownie chwytał sygnał czasu.<br> O dwudziestej przepadam, muzyka nie cichnie i stacja kontynuuje koncert. Po godzinie sytuacja powtarza się. Wiatr zawodzi w olinowaniu. Fale wściekle rozbijają swe baranie łby o "Nord". Siedzę `a la joga na koi (najmniejszy kontakt z bagnem) i słucham. Dziesiąta - nadal bez czasu. Potem ukołysany tańcem oceanu usypiam. Hańba! Budzę się parę minut po jedenastej. Fatalnie