ostatnio dryg do pisania quasi-religijnych eseików, suto podlewanych sakrumenckim językiem. Sacrum, sacrum, sacrum. To takie wygodne, prawda? I można się powzruszać samym sobą... <br>- I poza tym zasługą tego papieża jest na pewno pokazanie mimo wszystko prymatu indywidualnego sumienia nad nauczaniem Kościoła.<br>Tu już nie wytrzymuję. Wiem, że powinienem siedzieć cicho i potakiwać. Wydane właśnie przez Piotra Wyznania sceptycznego ministranta robią u wielu biskupów prawdziwą furorę i lepiej go mieć po swojej stronie, ale samo mi się wyrywa:<br>- Piotrze, ale takie zdanie nigdy nie padło! To wymyślili jacyś interpretatorzy w "Tygodniku"!<br>Upijam łyk chłodnej już herbaty. Dokładnie przypominam sobie ten dzień