demoliberalizmu. Konserwatywni rewolucjoniści mieli poczucie, że żyją na przełomie epok, widzieli, że zanika dawna jedność Europy oparta na syntezie antyku, chrześcijaństwa i pewnych tradycji germańskich, celtyckich, słowiańskich itd. Cały ten gmach europejskiej cywilizacji zapada się w gruzy, następuje wielkie historyczne cięcie, oddzielające od siebie dwie epoki. Najbardziej widoczną manifestacją tego cięcia była oczywiście wojna światowa stanowiąca dla większości konserwatywnych rewolucjonistów przeżycie pokoleniowe: "Wojna jest naszym ojcem, spłodziła nas jako nową generację w rozżarzonym łonie okopów" (Ernst Jünger). Europa weszła w fazę interregnum: dawne formy zostały zniszczone lub same się rozpadły a nowych jeszcze nie ma. Konserwatywni rewolucjoniści uważali, że kończy się