utrzymaniu stanu równowagi. Lodowce kończące się w fiordzie trudniej uzyskują stan równowagi, gdyż ich awans i recesja odbywają się na tych samych wysokościach. Sprzyja to w rezultacie wyraźniejszym wahaniom zasięgu w wyniku zmian bilansowych. O wahaniach lodowców uchodzących do morza decyduje proces cielenia, ablacja powierzchniowa odgrywa rolę drugoplanową. Powierzchnia przekroju cielącego się jęzora staje się zatem najważniejsza: gdy fiord się rozszerzy, ablacja w wyniku cielenia rośnie i następuje zatrzymanie awansu.<br> Lodowce uchodzące do fiordu często mają czoła &#132;zakotwiczone&#148; na wypłyceniach (próg skalny, podwodny wał morenowy). Są one szczególnie wrażliwe na ocieplenie klimatu (Mercer, 1961). Jeżeli zwiększone topnienie powierzchniowe zmniejszy