po 1983 r. na podstawie spodziewanych głębokości morza uzyskanych dzięki pomiarom radioechosondażowym topografii podłoża lodowca (Rasmussen, Meier, 1982). Jednak podana prawidłowość nie wyjaśnia przyczyn zmian w intensywności cielenia w ciągu roku. W.G. Sikonia (1982) badał sezonowe zmiany szybkości cielenia w środkowej zatoce klifu lodowca Columbia. Stwierdził on, że szybkość cielenia wiąże się z ilością wód roztopowych (mierzonych przepływami w rzece wypływającej z pobliskiego lodowca Knik) i wysokością kolumny lodu na klifie, nie równoważonej przez wypór wody morskiej. J. Jania (1988b, 1991) uważa, że obie wspomniane zależności wskazują na jedną prawidłowość ogólniejszą: szybkość cielenia zależy od prędkości ruchu lodowca, a ta