jest następstwem słabszego destrukcyjnego oddziaływania fal na pokrywę lodową w miejscach osłoniętych. Najszybszy przyrost grubości lodu następuje w ciągu kilku pierwszych dni po zamarznięciu. Przyrost lodu na dobę może osiągać nawet do 10 cm. Maksymalna grubość lodu na jeziorach wykazuje bardzo duże zróżnicowanie. Zależy ona od wymiarów misy, jej zasobów cieplnych, od warunków pogodowych w zimie, a także od usytuowania jeziora, od wpływu zasilania wodami powierzchniowymi, podziemnymi, pokryciem lodu przez opady śniegu, a nawet od ciepła emitowanego z osadów. Największy wpływ ma bezsprzecznie oddziaływanie niskich temperatur. Zależność grubości lodu od nich można określić za pomocą wzoru Stefana-Boltzmanna (przy braku pokrywy