świętego Mikołaja, co w grudniu przemierza wystawę rozparty w saniach, sunących po bezmiarze śnieżnobiałej waty. Za Mikołajem, uparcie nazywanym przez Emilię i Martę Ruprechtem, jest kawiarnia Piątkowskiego, dokąd po lekcjach mama prowadzi mnie na uśmiechy i słodkie słówka. Przy naszym stoliku siedzą mamine przyjaciółki, a przy innych stolikach inne słodkie ciocie. Ale ja najbardziej lubię uśmiechać się do cioci Kruszynki, bo jest piękna jak obrazek i nie przeczuwa jeszcze, że będzie moją "Niobe z rogu Nawrotu", bardzo grubą i bardzo zagubioną.<br>Tak, napiszę o niej po latach słuchowisko i może to także jest czar tej strony Piotrkowskiej, i tego secesyjnego wnętrza