kark młodych blond żołnierzyków. <br>Na szczęście szkoła. Pomogła mu otrząsnąć się z nierzeczywistości. Podwójne drzwi stały otworem. Na ulicy z dużej ciężarówki polscy żołnierze wynosili materace. <br>Znowu środkiem łąk, jakby wierny śladom, które sam wystukał ufnym palcem chłopczyka na białym od zimy oknie dzieciństwa. <br>"Pokazać list proboszczowi". <br>Olszyna pogęstniała od ciżby młodych liści. Lepkie i pofałdowane aromatyzowały godzinę popołudniową. Nim wyszedł spomiędzy drzew, usłyszał dochodzące, jakby z bunkra, głosy kłótni namiętnej. "Kobieta z mężczyzną". Męski głos rósł, groźniał, a teraz brutalnie dźgał krótkim słowem. Głos żeński się buntował. Jakby mocowanie. Słowo za słowo. Teraz krzyk bitej dziewczyny? Cisza. Jej rozżalenie, jęk