się, że znajduje się na dnie mrocznej studni. Spojrzał w górę. Wysoko, ponad ledwie rysującymi się murami, migotały gwiazdy.<br>Nagle zatęsknił za otwartą przestrzenią. Ruszył ostrożnie ku podcieniom. Tutaj drogę przecinała jasna smuga światła. Leżała jak żółta sieć zarzucona na plątaninę gruzu i zarośli. W jej bladym drżeniu krążyły wielkie ćmy. Paragon zdumiał się - skąd tutaj światło? Dopiero gdy podszedł bliżej, zrozumiał, że w ruinach znajduje się mieszkanie nocnego stróża. Było ukryte za załomem murów, w niszy. Część niszy przegrodzono ścianą z cegieł i w ten sposób zrobiono izbę dla dziadka.<br>Wiedziony niepohamowaną ciekawością, zbliżył się do okienka. Wspiął się lekko