przytłaczająca większość narodu, z komunistyczną nomenklaturą włącznie, marzy nocami o drobnomieszczańskiej stabilizacji. Jestem inżynierem, nie znoszę mojej bzdurnej pracy, ale pochodzę z domu drobnomieszczańskiego i panujące w nim ciepło i pewność jutra stały się dla mnie wspomnieniem, które pozwoliło przetrwać wszystko najgorsze aż do dziś. Czyżby powrót do tych drobnomieszczańskich cnót był jeszcze możliwy? Wątpię. Jeżeli nawet, to tego nie dożyję. Życzę powodzenia w waszej pionierskiej działalności. Oby i ona nie okazała się utopią".<br>No i trzeci list. "Wszystko się kolegom popieprzyło w głupich głowach. Proponujecie powrót do dziewiętnastego wieku? Zaczynamy od rzemiosła i manufaktury? Popieramy bezrobocie? Zapewniamy nierówność startu życiowego