wzruszenia zakręciła się w oku. Wprawdzie teraz jechałem do wojska ale wiedziałem, że już nigdy tutaj nie wrócę. Po prostu nie miałem po co.<br>W Rzeszowie czekałem na pociąg kilka godzin. Mimo tego, że spodziewałem się znacznej poprawy warunków socjalnych, wcale jednak nie byłem tego wieczora w najlepszym humorze. Bądź co bądź, musiałem za to zapłacić własną wolnością. Nie wiedziałem także co mnie tam spotka. Wojsko było instytucją do tej pory zupełnie mi nie znaną. Dlatego też przez cały czas podróży towarzyszyło mi uczucie jakiego musiał doznawać James Cook kiedy odkrywał nieznane lądy i morza. Chyba jedyna różnica polegała na tym, że