się po nocy?<br> - Nie mieliśmy, ciociu, zegarka - wtrącił niefortunnie Perełka.<br> To jeszcze bardziej rozsierdziło łagodną panią Lichoniową. Uderzyła pięścią w stół, aż kubki podskoczyły i zabrzęczały łyżeczki.<br> - Waszym psim obowiązkiem jest przyjść na kolację, a potem jazda spać! - W tym miejscu głos jej się załamał, przeszedł w łagodną skargę: - Pomyślcie, co by to było, gdybyście byli blisko zamku &lt;page nr=83&gt; Tam straszy, a wy... - Przeżegnała się szybko. - W imię Ojca i Syna, nie mogę nawet wyobrazić sobie!<br>Paragon kopnął pod stołem Perełkę. Ten zamrugał tylko rudawymi rzęsami i zrobił taką niewinną minkę, jakby w tej chwili spadł z nieba. Paragonem wstrząsnął wewnętrzny śmiech. Zdławił